Stéphanie Roland _(BE)

Nouvelle Vague et îles fantômes… Nieuwe Golf en Spookeilanden « Nieuwe Golf roept bij mij in eerste instantie het breekmoment op tussen roman en film, wat het medium een diversiteit aan storytelling biedt. Er verschijnt een nieuwe wijze van creëren, kijken…
Al op zeer jonge leeftijd, zeven jaar, wilde ik films maken, maar dat leek me zo’n ontoegankelijke industrie. Terwijl ik opgroeide, besefte ik dat alles mogelijk is. Die vrijheid werkt bedwelmend en die drang voedt mijn video-experimenten en films. Mijn fotografisch werk is zeer erg verbonden aan de film en de regels ervan (…). De golf betekent ook het water en de zee, een thema dat geregeld terug komt in mijn recente werk en meer bepaald in mijn zoektocht naar spookeilanden. Met dit werk ben ik in 2019 begonnen (documenten, afbeeldingen, films, video’s, geluid, standbeelden, enz). Een spookeiland is een eiland waarvan het bestaan, gedurende een zekere periode (soms wel eeuwen) werd opgenomen en vermeld op kaarten en dan plots verdween omdat er bewezen werd dat het niet bestaat.
Er zijn vele redenen die kunnen verklaren vanwaar die geografische fictie: geopolitieke en economische belangen, cartografisch copyright, geruchten, hoax zelfs, legendes, enz. » (SR)

Stéphanie Roland (1984, Colonia) is visueel artiest en exposeert geregeld haar werk op internationaal niveau, van het Louvre tot de Biënnale van Venetië, het Benaki museum (GR) of de Kunstenbiënnale van Kampala (UG). Ze werd laureate van vele beurzen en genomineerd voor de HSBC-prijzen voor de Fotografie, de prijs Oskar-Barnack/Leica, de Grand Prix Images van het festival van Vevey en de Salomon Foundation Award.

Aline Héau _(F)

Aline Héau past een oude techniek toe: cyanotypie « Het is één van de allereerste wijzen van afdrukken, en ook één van best houdbare. Deze techniek werd op punt gesteld in 1842 door Sir John Herschel, pionier in de fotografie, chemicus en astronoom. Cyanotypie is een ingewikkeld ijzeroxideprocédé, gebaseerd op een oplossing die gevoelig is aan UV, en waarbij eenmaal blootgesteld aan UV en afgespoeld, men een unieke blauwe kleur verkrijgt. De specificiteit van mijn werk bevindt zich in de materialen die ik gebruik.» Vaak vind je cyanotypie op aquarelpapier terug of op stoffen. Aline Héau kiest voor afdruk op glas. Hierbij moet er bij de fotogevoelige oplossing een dik en stabiel bindmiddel toegevoegd worden om tot een weelderig resultaat te komen waarbij het diepe blauw met het licht speelt in het transparante glas. De fotografe maakt unieke afbeeldingen vertrekkende van vegetatie en mineralen op het fotogevoelige materiaal (fotogram), digitale afbeeldingen of oude negatieven (contactafdruk). Ook beschikt ze over een brede collectie anonieme foto’s uit de XXste eeuw, “Chronoscaphe” genaamd, die eveneens een bron vormt voor de afdrukken die hier worden getoond.

Haar openluchtinstallatie, ontworpen voor de Biënnale, heeft tot doel fotoafdrukken op glazen plaat te integreren in de tentoonstellingsruimte. « Elke plaat werd dubbel zo dik gemaakt om de gelatine te beschermen die als ondergrond dient. Door de kleine omvang kunnen ze makkelijk in de lucht gehangen worden. Mijn idee is om een mobieltje te maken met die kleine plaatjes, tientallen samen. Vastgemaakt aan draadjes, aan een tak, kunnen ze vrij bewegen in de wind, de zon reflecteren, en aan de grond hun blauwe veranderende schaduw afgeven … »

cyanotyp.es

Esmee Mertens
_{cf Ondersporen}

Vincent Tillieux
_{cf Ondersporen}

+ Sélection Ondersporen