Clyde Lepage _(BE)

« ‘Wallonië Road Trip’... Men kiest het niet waar men z’n jeugd doorbrengt. Men is afhankelijk van zijn ouders. Je groeit op waar zij leven. Mijn familie woonde tussen Namen en Luik, aan beide zijden van de Maas. In de auto, in de bus, op de trein, zag ik hoe het landschap zich oploste in de snelheid. Het onophoudelijke voorbij schuiven van die beelden hypnotiseerde me. Ik drogeerde me, de ogen gericht op die eindeloze ‘travelling’, mijn eigen road-movie. Ik projecteerde er mijn fantasieën in over een ander leven, met als kader die duizenden kortstondige landschappen. Omdat elk landschap ook meteen weer verdoemd was te verdwijnen, bood elk moment me een nieuwe mogelijke wereld. Ik was steeds teleurgesteld wanneer we ergens aankwamen, wanneer ik weg moest van het universum van het raampje. In 2017 ben ik stilaan geregeld naar deze streek terug beginnen komen. Sindsdien heb ik de raampjes van de auto, de bus, de trein aan stukken geslagen om me geheel in het landschap te smijten. (…) Beïnvloed door de Belgische film en zijn zwarte poëzie, schommelend tussen bruleske fictie en sociale documentaire, schets ik beetje bij beetje het subjectieve portret van mijn streek. »

Clyde Lepage werd geboren in 1991 en heeft verscheidene jaren door Europa gereisd. Ze heeft zich geëngageerd op politiek en sociaal vlak. Erna is ze naar Brussel getrokken en heeft ze er studies aangevat (aan het ESA « de 75 », en het ERG – grafische vormgeving). Ze is een persoon vol engagement en ze is feministe. Ze is eveneens actrice et multidisciplinair artiest. Dit jaar publiceert ze haar eerste boek bij Yellow Now, Paeza Sovni, dit ter gelegenheid van de Biënnale.

Ici ailleurs
(atelier Maxime Brygo)

In het kader van Nouvelles Vagues heeft Maxime Brygo een workshop geleid voor amateur- of ervaren fotografen die een collectieve en individuele artistieke ervaring willen delen. In het soms postindustriële en soms landelijke gebied van de Condroz (rond Clavier, Marchin, Modave) ontwikkelde zich een artistieke reflectie en praktijk in een tussengebied: tussen hier, de Condroz, en elders, zonder grenzen; die ons uitnodigt ons een eerste vraag te stellen: hoe kunnen we naar de wereld kijken van waar we zijn? Of hoe kunnen we - via het beeld - resonantie creëren met nu en hier, andere tijden, andere plaatsen, gebeurtenissen die ons raken?

Ieder van ons voert parallel een dubbel onderzoek uit: enerzijds een zoektocht naar beelden (mediabeelden, archieven, gevonden, gesprokkelde, gedrukte of webdocumenten, van hier of elders, hedendaags of oud) en anderzijds een verkenning van het territorium om een fotografische praktijk in te zetten in dialoog, in spiegeling, in verschuiving, in breuk - in elk geval in interactie - met de gevonden en gekozen beelden. Iedereen wordt uitgenodigd om zo vrij mogelijk in te gaan op deze dubbele vraag: hoe kan een plaats een zoektocht naar beelden, een zoektocht naar een elders op gang brengen? Hoe kan een beeld een creatief proces activeren en op gang brengen? Het onderzoek wordt ook gevoed door referenties van kunstenaars, en door een of meer collectieve oefeningen die de toeschouwer uitnodigen tot een persoonlijke ervaring van het gebied, tot het verlaten van de gebaande paden: een drift die wordt geleid door het doel om zoveel mogelijk unieke visies op deze Condroz te geven.

Met de steun van de ESA Saint-Luc Liège.

Mes racines, mon refuge
(Mijn wortels, mijn schuilplaats)

Aangeboden door Pivot (Brussel),
in samenwerking met het OCMW
van Marchin en Modave

« Als men over cultuur en armoede spreekt, rijzen er vele vragen. Werkt cultuur helend, emanciperend? Hebben mensen die onzekere levensomstandigheden kennen toegang tot cultuur? Kunnen zij hun recht op cultuur opeisen? Wij, vzw Pivot, met een stevige ervaring in de creatie van kunst èn het leven in armoede, nemen het woord.

We hebben alle zes tijdens twee jaar foto’s genomen, ieder met z’n eigen techniek en z’n eigen favoriete onderwerp. We werden bijgestaan door een animatrice-fotografe en we hebben samen dingen bedacht, samen nagedacht over het creatieproces, teksten geschreven… Tijdens twee jaar maakten we wandelingen, deden we uitstapjes, opzoekingen, bespraken we alles. Onze blik werd verscherpt, onze stijlen kregen vorm. Samen hebben we een tentoonstelling opgezet in het kader van het artiestenparcours in Etterbeek. Op het programma stond niets vermeld in de zin van ‘vzw’, ‘uitkeringsgerechtigden’, ‘gehandicapten’ of ‘mensen in moeilijkheden’. We waren artiesten zoals alle anderen, zonder wat voor etiket ook. Dat leek ons juist zo. We hebben gewoon onze plaats ingenomen.

Na dit succes zijn we terug bij elkaar gekomen en hebben we nagedacht over verschillende punten: Is er in deze maatschappij plaats voor kunst gecreëerd door de meest arme mensen in die maatschappij? En hoe voelen wij als kunstenaar onze plaats erin aan? Wat betekent kunstenaar zijn voor ons? Durven wij ons wel kunstenaar te voelen? Wat levert ‘creëren’ ons op? Werkt kunst bevrijdend? »

Ter gelegenheid van de Biënnale werd het project uitgebreid met enkele nieuwe deelnemers (onder de hoede van Sarah Joveneau). Het boek dat deel uitmaakt van het project werd herwerkt.