La cense seigneuriale (Het pachtgoed van de heer)

Eind 11de eeuw telde Terwagne zes grote boerderijen, ‘censes’ genaamd (afgeleid van het Latijnse ‘censa’, wat ‘pacht’ betekent) : Sainte Aldegonde, Dhoem Laurent, Neufville, de Gueldre, Delle Tour en deze, ‘la cense seigneuriale’. In « Délices du Païs de Liége » (De Verrukkingen van Luik), een document waarin heilige en profane monumenten van dit prins- en bisdom opgenomen zijn, daterend midden 18de eeuw, wordt ze de « Château de Terwagne » genoemd. De boerderij wordt al in 1300 vermeld, en vervolgens in 1572 opgetekend ingevolge een landmeting. Het geheel diende als logeerplaats voor de monniken van de abdij van Saint-Hubert wanneer ze in Terwagne verbleven.

Men merkt meteen de ronde trappentoren op in de voorgevel van het hoofdgebouw. Deze stond niet in verbinding met de appartementen, maar diende als verblijf voor de gewapende escorte. Het overige deel van de escorte werd ondergebracht in de ‘cense Des Dames blanches’ (de Witte Dames).
Deze toren heeft dienst gedaan als gevangenis, kapel, zolder en duiventil. Het opmerkelijke portaal is barok geïnspireerd.
In het zuidoosten bevinden zich de oude kerkerruimtes opgetrokken uit zand- en kalksteen, daterend uit de 13de eeuw.